Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Τηλεόραση : Ο επιμένων οθωμα…νικά

Όπως και το junk food, σερβίρονται γρήγορα, σε χορταίνουν αμέσως και δεν κουράζουν τη σκέψη. Και οι καναλάρχες δεν είπαν ποτέ όχι στο εύκολο χρήμα. Η τηλεοπτική παιδεία άλλωστε είναι ένας όρος που κανείς ποτέ δεν χρειάστηκε να εφεύρει.










Της   Μαρίας   Προκοπίου

Σχεδόν έξι χρόνια έχουν περάσει από την προβολή της πρώτης τουρκικής σειράς στην ελληνική τηλεόραση, που απογείωνε τα μηχανάκια της AGB. Τα «Σύνορα της αγάπης» προβλήθηκαν για πρώτη φορά το 2005 από το Mega, καθήλωσαν την πλειονότητα του τηλεοπτικού κοινού για μία σεζόν κι έπειτα έγιναν κομμάτι της τηλεοπτικής ιστορίας. Μερικά χρόνια αργότερα, τα τουρκικά σίριαλ κατακλύζουν την ελληνική τηλεόραση και μοιάζουν η πιο συμφέρουσα λύση για τους τηλεοπτικούς σταθμούς, που πασχίζουν να διατηρήσουν την οικονομική τους ισορροπία στην περίοδο της κρίσης. […]

Για  όλα  φταίει  το… κόστος

Η μανία των ελληνικών σταθμών με τις τουρκικές σειρές έχει άμεση σχέση με τη δύσκολη οικονομική συγκυρία. Μια ξένη τηλεοπτική σειρά μπορεί να κοστίσει σε ένα κανάλι από κάποιες εκατοντάδες ευρώ έως 4.000 ευρώ ανά επεισόδιο, ανάλογα πάντοτε με την επιτυχία και τη φήμη της παραγωγής. Εν αντιθέσει, το κόστος μιας εγχώριας παραγωγής ξεπερνάει κατά πολύ το παραπάνω ποσό, αφού σύμφωνα με πληροφορίες κυμαίνεται από 50.000 έως 60.000 ευρώ και πάνω. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, η οικονομική αυτή διαφορά αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τα κανάλια και τη διαμόρφωση του προγράμματός τους.

Και μπορεί στην ελληνική τηλεοπτική αγορά οι παραγωγές να μειώνονται δραστικά, στη γείτονα χώρα όμως γνωρίζουν τεράστια άνθηση, εξαιτίας της μεγάλης ζήτησης. Από το 2001, οπότε και προβλήθηκε η πρώτη τουρκική σειρά στο Καζακστάν, οι τηλεοπτικές παραγωγές εξελίχθηκαν σε σημαντικό κομμάτι της τουρκικής οικονομίας. Η Τουρκία ελέγχει το 60% της τηλεοπτικής αγοράς στη Μέση Ανατολή, ενώ περισσότεροι από 300 σταθμοί του εξωτερικού μεταδίδουν τουρκικά τηλεοπτικά προϊόντα, με έσοδα για τους γείτονες που ξεπερνούν τα 50 εκατ. δολάρια. Η απήχηση των τουρκικών σίριαλ έχει εκτοξεύσει φυσικά και τις τιμές τους. Εκεί που ορισμένα από αυτά πωλούνταν προς 30 δολάρια το επεισόδιο, πλέον αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα 2.000 δολάρια, με το «Ezel» να θεωρείται από τα πιο ακριβά, αν όχι το ακριβότερο, και το «Χίλιες και μια νύχτες» να ακολουθεί. Αξιοσημείωτο είναι πως το συγκεκριμένο σίριαλ προβλήθηκε σε 12 ακόμη χώρες εκτός από την Ελλάδα, σημειώνοντας επίσης τεράστια επιτυχία.

Θα μπορούσε κανείς να πει πως μέσω των εγχώριων παραγωγών της η Τουρκία επιχειρεί ένα μεγάλο άνοιγμα προς τον δυτικό κόσμο. Προσπαθεί να αποδείξει πως μια μουσουλμανική χώρα μπορεί να υιοθετήσει τις αρχές της φιλελεύθερης Δύσης και ταυτόχρονα να διατηρήσει αναλλοίωτη την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμά της. Το προφίλ της, όπως αυτό αναδεικνύεται μέσα από τα σίριάλ της, είναι μιας άκρως πολιτισμένης χώρας, αρκετά εξευρωπαϊσμένης, που ουδεμία σχέση έχει με τις περισσότερες, ανελεύθερες και συντηρητικές χώρες της Μέσης Ανατολής. Στοιχεία αποδεικνύουν μάλιστα πως έχει σημειωθεί αύξηση του τουριστικού ενδιαφέροντος στους τόπους όπου έχουν πραγματοποιηθεί γυρίσματα των σίριαλ, κυρίως από Άραβες και κατοίκους της Μέσης Ανατολής.

Στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης, και τη φετινή τηλεοπτική σεζόν τα κανάλια επενδύουν σε τουρκικές παραγωγές, ελπίζοντας να συγκινήσουν τον τηλεθεατή, που, εγκλωβισμένος μεταξύ της έλλειψης ελληνικών σειρών και της χαμηλής ποιότητας των ριάλιτι, τις παρακολουθεί.

Και όσο κι αν η κοινή λογική αντιστέκεται και αμφισβητεί ως τηλεοπτικό προϊόν τη διαρκώς ανακυκλώσιμη ιστορία του απαγορευμένου έρωτα που συναντά πολλά και τεράστια εμπόδια μέχρι την ολοκλήρωσή του, η σαπουνόπερα κυριαρχεί και βασιλεύει στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου. Μόλις πέρυσι η γνωστή και μη εξαιρετέα «Τόλμη και Γοητεία» βραβεύτηκε στα ΕΜΜΥ ως η καλύτερη/μακροβιότερη δραματική σειρά. Τα οικογενειακά (τηλεοπτικά) δράματα ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης, από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Τουρκία, μπορεί να χλευάζονται από τους τηλεκριτικούς, εξακολουθούν ωστόσο να συγκινούν τον μέσο τηλεθεατή. Όπως και το  junk food, σερβίρονται γρήγορα, σε χορταίνουν αμέσως και δεν κουράζουν τη σκέψη. Και οι καναλάρχες δεν είπαν ποτέ όχι στο εύκολο χρήμα. Η τηλεοπτική παιδεία άλλωστε είναι ένας όρος που κανείς ποτέ δεν χρειάστηκε να εφεύρει.
Free    Sunday

























Δεν υπάρχουν σχόλια: