Το φιλί της ανεκτικότητας

Αίσθηση -και διαμαρτυρίες- προκάλεσε η πρόσφατη φωτογραφική καμπάνια της Benetton για την προώθηση της ανεκτικότητας και της παγκόσμιας αγάπης... Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου εικονίζεται να φιλάει στο στόμα τον Μαχμούτ Αμπάς, ο Μπαράκ Ομπάμα τον Ούγκο Τσάβες (και σε άλλη φωτογραφία τον Χου Τζιντάο), η Αγκελα Μέρκελ τον Νικολά Σαρκοζί, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ τον Αιγύπτιο ιμάμη Αχμέντ ελ-Ταγιέμπ, επιφέροντας έστω και μια στιγμιαία ανατροπή σε έναν κόσμο εντυπωσιακής έλλειψης ανοχής και οξυμένων θρησκευτικών, φυλετικών, κοινωνικο-ιδεολογικών συγκρούσεων.

Αμετανόητος εμφανίστηκε προ ημερών στο δικαστήριο ο ακροδεξιός μακελάρης Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, ο δράστης της διπλής επίθεσης σε Όσλο και νήσο Ουτόγια, όπου έχασαν τη ζωή τους 77 άνθρωποι, ενώ τον γύρο του κόσμου έκανε η είδηση της σύλληψης μελών ομάδας νεοναζί στη Γερμανία για τους φόνους-ντονέρ οκτώ Τούρκων και ενός Έλληνα. Στην Ελλάδα συνεχίζεται ο «πόλεμος» μεταξύ μεταναστών και γηγενών «φυλάκων», όπως και η καθημερινή βία της κουκούλας.

Βεβαιότητες κατακρημνίστηκαν και στη θέση τους εισχώρησε, παγιώθηκε ο φόβος των Ευρωπαίων αφενός απέναντι στον άλλο, τον ξένο, τον διαφορετικό που ήρθε, όπως ισχυρίζονται, να αρπάξει το ψωμί τους, να διαφθείρει τα ήθη τους, να αλλοτριώσει και να μαγαρίσει τον κοινωνικό τους χώρο, και αφετέρου απέναντι στον Ευρωπαίο φτωχοσυγγενή που θεωρούν ότι κλέβει τον δικό τους μόχθο. Κολοσσιαίο το δισεπίλυτο μεταναστευτικό, αποσβολωτικά ανησυχητική η άνοδος του ρατσισμού... Σαν μια βόμβα έτοιμη να σκάσει μοιάζει η Ευρώπη. Εξτρεμισμοί, διακρίσεις, ανισότητα, ανεργία, φτώχεια. Δεν είναι ανήσυχες μόνο οι αποσαθρωμένες -στο χείλος της χρεοκοπίας- κοινωνίες, αλλά και οι ευημερούσες.

Στην Ελλάδα, η έλλειψη ανοχής έρχεται κυρίως ως αποτέλεσμα των αξεπέραστων προβλημάτων σε γειτονιές όπου οι τοξικομανείς παίρνουν τη δόση τους στον δρόμο, τα ναρκωτικά και ο άγουρος έρωτας πουλιούνται σε παζάρια, η απελπισία, η ανημποριά, η παραίτηση, το σκουπίδι, οι συμπλοκές, τα φονικά, οι κλοπές και οι ληστείες έχουν εξορίσει στα κλειδαμπαρωμένα σπίτια τους κατοίκους τους. Κοινωνικός κορμός και διογκούμενο περιθώριο είναι δύο κόσμοι χωριστά, σε ακραία ταλάντωση επιβίωσης.

Κακά τα ψέματα, δεν έχει εφευρεθεί ακόμη ένα αντίδοτο στις δογματικές βεβαιότητες, στους ανταγωνισμούς που εξουσιάζουν την ανθρωπότητα, στους ιδεολογικούς φανατισμούς, στην αλληλοκαταστροφή, το οποίο να επιτρέπει -με κανόνες που να ελέγχουν και να αναχαιτίζουν τη βία- την ανεκτικότητα, την πολυμορφία, δηλαδή την ελευθερία.

Ωστόσο, η κοινωνία μπορεί και πρέπει να κάνει συνολικά ένα ποιοτικό άλμα μπροστά, με διαφανώς εκτελούμενα σχέδια για την παράνομη μετανάστευση, τα ναρκωτικά, το τράφικινγκ κ.λπ. Αν δεν ιεραρχηθούν υψηλά η εκπαίδευση, η επιμόρφωση, η εργασία, η συμμετοχή στα κοινά, ο σεβασμός του δημόσιου χώρου, η εθελοντική προσφορά, η αναζήτηση όρων ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών τρόπων ζωής, ο καθένας θα ανασκάβει και θα ερημώνει τον τόπο του κατά την ιδεοληψία ή το όφελός του.

Τασούλα   Καραϊσκάκη

Εφημερίδα   Καθημερινή