Μόνα Παπαδάκου: Έχουμε σαφέστατα δύο ταχυτήτων νέους: τους πολύ δραστήριους κοινωνικά και τους πολύ αδιάφορους. Δεν βλέπω κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα σε αυτές τις δύο κατηγορίες.
Γ.Ν.Μ.: Υπάρχουν λοιπόν δύο ειδών νέοι, σύμφωνα με τη Μόνα. Το ερώτημα είναι: ποιος ο συσχετισμός μεταξύ αυτών; και γιατί συμμετέχουν ή όχι;
Ηλίας ρ. : Προτιμώ, όταν κάποιος μιλάει προς τη νεολαία, να έχει κατά νου ότι απευθύνεται κυρίως σε ανασφαλείς ανθρώπους. Θα σας πω τη δική μου περίπτωση: είμαι 32 ετών και έχω ένα παιδί. Δεν ξέρω πολλούς στη γενιά μου να έχουν κάνει την ίδια επιλογή. Για μένα σημαίνει ότι πρέπει να κάνω τρεις δουλειές για να ζήσω, να έχω συγκεκριμένους περιορισμούς στον χρόνο μου, ενώ αναρωτιέμαι και πώς παντρεύεται η δική μου εργασία με το καινούργιο μοντέλο ασφάλισης ή διαχείρισης του χρόνου. Όχι, δεν νιώθω ότι κάποιος απευθύνεται σ΄ εμένα. Γιατί οι νέοι δεν ασχολούνται με την πολιτική; Γιατί δεν τους απευθύνονται με επίθετα. Υπάρχουν νέοι αγρότες, νέοι γονείς, φοιτητές, όπου το κυρίαρχο χαρακτηριστικό δεν είναι η ασφάλεια αλλά η ανασφάλεια. Πιστεύω επίσης ότι υπάρχει χάσμα γενεών. Υπάρχει πάνω από εμάς μια γενιά 40άρηδων και 50άρηδων που είναι επαγγελματίες και ασφαλείς. Την ασφάλεια την κέρδισαν από τους γονείς τους και μέσα από το πελατειακό κράτος που όλοι κατηγορούμε. Δεν ανησυχούν για το πού θα πάνε τα παιδιά τους, μπορούν να πληρώσουν όλα τα πράγματα που στο δικό μου σπίτι πρέπει να αγωνιζόμαστε για να τα έχουμε. Δεν υπάρχει «απολιτίκ» νεολαία, απλώς κάποιοι απευθύνονται σε αυτήν πατερναλιστικά.
Ανδρέας Κ.: Δεν είναι απαραίτητο ένα κόμμα ή μια παράταξη να απευθύνεται στους ανασφαλείς. Μπορεί να απευθύνεται μόνο στους ασφαλείς, και στους υπόλοιπους με έναν τρόπο υποτιμητικό ή και τριτοκοσμικό, εφόσον κοινωνικά και πολιτικά την ενδιαφέρουν μόνο οι πρώτοι. Το καταλαβαίνω, δεν συμφωνώ αλλά το θεωρώ ειλικρινές.
Μόνα Π.: Νομίζω ότι η δική μας γενιά έχει εξίσου ανασφαλείς γονείς. Οι συνομήλικοί μου έχουν γονείς χρεωμένους, δεν έχουν προίκα σπίτι από τους γονείς, εργάζονται για πολύ λίγα χρήματα. Νομίζω ότι αυτό θα επεκτείνεται στις επόμενες γενιές. Οι ανασφαλείς γενιές θα δημιουργούν ακόμα περισσότερο ανασφαλείς νέους. Υπάρχει μια ομάδα νέων που είναι κοντά σε ασφαλείς γονείς, οι άλλοι όχι.
Τώνια Ζ.: Θεωρώ ότι τα καταναλωτικά πρότυπα έχουν επιδράσει σε όλους- γονείς και νέους. Θέλουμε το τελευταίο μοντέλο του i-pod, του κινητού τηλεφώνου κτλ., κάτι που δεν δικαιολογείται από τα εισοδήματά μας, την κατάσταση της κοινωνίας και του κράτους. Δεν θα χαρακτήριζα τη γενιά μας απολιτική, αλλά χαμένη, προσανατολισμένη σε άλλου είδους πρότυπα. Και σε αυτό έπαιξε ρόλο και το παρελθόν, που χαρακτηριζόταν από ισχυρές κομματικές ταυτότητες, καθώς και η αμφισβήτηση ή η απόρριψη αυτής της κατάστασης από τους νέους. Επίσης, στη μείωση του επιπέδου ταύτισης με τις πολιτικές ιδεολογίες συνέβαλε η εμφάνιση οριζόντιων κινημάτων, όπως το περιβαλλοντικό. Πιστεύω ότι η κατάσταση αυτή αποτελεί πρόκληση για τα κόμματα, καθώς θα πρέπει να επιδείξουν υψηλότερο βαθμό εγρήγορσης και ικανότητα προσαρμογής στις νέες απαιτήσεις, με την εκπόνηση προτάσεων προσαρμοσμένων στο σήμερα.
Ηλίας Α.: Μιλώντας γενικότερα για τη νεολαία στην Ευρώπη, οι νέοι, θα έλεγα, είναι σήμερα πιο δύσπιστοι για την πολιτική, αφού η τελευταία έχει χάσει την αύρα του παρελθόντος. Ειδικότερα στη χώρα μας, φαίνεται, σύμφωνα με πρόσφατο σχετικά Ευρωβαρόμετρο (αρχές του 2007), ότι μεγάλο ποσοστό των νέων ενδιαφέρεται μεν για την πολιτική, αλλά ταυτόχρονα επιζητεί περισσότερο μη κομματικές μορφές έκφρασης στο δημόσιο χώρο, όπως η συμμετοχή, για παράδειγμα, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Έλενα Π.: Ένα σχόλιο για την παρατήρηση του Ηλία σχετικά με τη συρρίκνωση της αύρας της πολιτικής: αυτό το κλίμα έχει σε μεγάλο βαθμό καλλιεργηθεί. Αξίες όπως η αλληλεγγύη και η συλλογική αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων έχουν υποχωρήσει, και έχουν ηγεμονεύσει άλλες αξίες που απαξιώνουν την πολιτική. Νομίζω ότι χρειάζεται να επανακαθορίσουμε τη σχέση μας με την πολιτική ως τρόπο συμμετοχής και λήψης αποφάσεων μέσω συλλογικής διαβούλευσης.
Ανδρέας Κ.: Υπάρχουν τα θεματικά κινήματα από τα οποία ελκύονται οι νέοι, για μεγάλα θέματα όπως η παγκοσμιοποίηση ή και για μικρά όπως η ανεξέλεγκτη τοποθέτηση κεραιών κινητής τηλεφωνίας. Όσοι νέοι αγωνιούν για το μέλλον τους υπάρχουν δυνατότητες να κινητοποιηθούν, και αυτό πρέπει να ενθαρρύνουν οι πολιτικοί σχηματισμοί που ενδιαφέρονται να αλλάξουν την παρούσα κατάσταση.
Βήμα Ιδεών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου