Το Ραδιόφωνο και η Τηλεόραση αποσκοπούν στη διαμόρφωση και των δύο ειδών Κοινής Γνώμης, και της στατικής και της δυναμικής, χάρη στην ποικιλία των προγραμμάτων τους, που περιλαμβάνουν αναδρομές στο μακρινό παρελθόν και ανασκόπηση της καθημερινής εσωτερικής και διεθνούς επικαιρότητας, μετάδοση δοκιμασμένων γνώσεων και πεποιθήσεων, αλλά και προσωπικών και αμφίβολης ορθότητας γνωμών πάνω στα κυριότερα σύγχρονα προβλήματα. Οι ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές βασίζουν την επιτυχία τους στο ότι το μεγαλύτερο μέρος του κοινού αποτελείται από ακουστικούς τύπους που πείθονται ευκολότερα με την εύγλωττη και σαφή προφορική ομιλία.
Η τηλεόραση έχει την πρόσθετη ιδιότητα της παρουσίασης εικόνων που έχουν συχνά τη δύναμη να εντυπωσιάζουν, ιδίως άτομα ανώριμα ή χαμηλού πνευματικού επιπέδου και πολλές φορές επηρεάζουν σημαντικά – ίσως και επικίνδυνα- το χαρακτήρα, τη νοοτροπία, τις επιθυμίες τους. Η επίδραση του ραδιοφώνου στην εποχή μας έχει μειωθεί αρκετά, εν τούτοις αξίζει να αναφερθεί ένα σχετικό περιστατικό που συνέβη το 1938 στις ΗΠΑ. Σε μια εκπομπή μεταδόθηκαν ορισμένα αποσπάσματα ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας, οπότε δημιουργήθηκε πρωτοφανής ανησυχία και ταραχή στους πολίτες, που είχαν πεισθεί ότι κάτοικοι του πλανήτη Άρη είχαν εισβάλει στη Γη . Το 1981, όταν από την Ελληνική κρατική ραδιοφωνία σε πρωινή εκπομπή μια παρουσιάστρια πρωταπριλιάτικα είπε ότι το νέφος έχει ξεπεράσει κάθε όριο και είναι επικίνδυνο για την ζωή των κατοίκων του λεκανοπεδίου, δημιουργήθηκε πανικός μέχρι να βγει ο αρμόδιος υπουργός και να πει ότι ήταν ένα πρωταπριλιάτικο ψέμα.
Με τον όρο «Τύπος» συνήθως υποδηλώνονται μόνο οι εφημερίδες και τα περιοδικά. Κανονικά ο όρος περιλαμβάνει κάθε μορφή έντυπου που ενημερώνει και βοηθάει στο σχηματισμό γνώμης όπως βέβαια και τα βιβλία, αλλά και τα διάφορα φυλλάδια, τις μπροσούρες και άλλα εικονογραφημένα ή μη έντυπα στον πολιτικό και εμπορικό χώρο. Μέσα απ’ τον τύπο το ερέθισμα προβάλλεται πιο έντονο και σταθερό, δίνεται η δυνατότητα στον αναγνώστη να ανατρέξει, σε ένα έντυπο και μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου και βοηθιέται στη διαμόρφωση «στάσης» απέναντι στα ζητήματα μετά την κριτική αντιμετώπιση τους. Ο Τύπος, δηλαδή, απευθύνεται κυρίως στις διανοητικές λειτουργίες του κοινού, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση περισσότερο στις συναισθηματικές ( π.χ μια είδηση με ρεπορτάζ και την ανάλογη μουσική). Η διαφορά εξ άλλου μεταξύ των εντύπων που εκδίδονται σε τακτά χρονικά διαστήματα ( εφημερίδες-περιοδικά) και των βιβλίων βρίσκεται στο γεγονός ότι τα πρώτα διευκολύνουν κατά πρώτο λόγο τη διαμόρφωση της δυναμικής Κοινής Γνώμης και κατά δεύτερον της στατικής, ενώ τα δεύτερα κυρίως τη στατική, τη σταθερή Κοινή Γνώμη που συνδέεται με την κοινωνική συνείδηση, και μερικές φορές τα παροδικά και ευμετάβλητα ρεύματα της Κοινής Γνώμης.
Σχετικά με τον Κινηματογράφο – εκτός από τις διαφημίσεις- πρέπει να ειπωθεί ότι συντελεί στη διαμόρφωση της στατικής Κοινής Γνώμης, γιατί έμμεσα ενημερώνει σχετικά με ήθη και έθιμα, νοοτροπίες, παραδόσεις και προκαταλήψεις λαών. […]
Γενικά, όλα τα προαναφερθέντα μέσα ενημέρωσης ή επικοινωνίας διαμορφώνουν την Κοινή Γνώμη πετυχαίνοντας σε μεγάλο ποσοστό να πείθουν ότι τα μεταδιδόμενα είναι σωστά και αντικειμενικά, χωρίς βέβαια αυτό να συμβαίνει πάντα. Προβάλλει μετά απ’ αυτό επιτακτική η ανάγκη να επισημανθούν αυτοί που χειρίζονται τα μέσα ενημέρωσης και που σε τελευταία ανάλυση ρυθμίζουν κατά την κρίση τους τι, πότε και πώς πρέπει να γίνει γνωστό στο πλατύ κοινό.
ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΧΑΛΑΖΙΑΣ
Από το διαδίκτυο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου