[...] Υποκείμενο και φορέας της Κοινής Γνώμης είναι το σύνολο των ανθρώπων που ονομάσαμε κοινό, με την έννοια ότι το σύνολο αυτό έχει ανεπτυγμένη την ικανότητα για σκέψη, σύγκριση, εξέταση δεδομένων, στοιχεία απαραίτητα για μια γνώμη, που είναι και αυτή μια, έστω και ατελής, λογική κατασκευή. Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει η εξής παρατήρηση: Όταν πρόκειται για ένα θέμα γενικό π.χ. η απειλή πολέμου ή η δολοφονία του παιδιού από τον πατέρα κλ.π. είναι φυσικό ολόκληρη η κοινωνία να αποτελεί ένα ενιαίο κοινό ως προς τη διαμόρφωση της γνώμης. Προκειμένου όμως για ένα θέμα ειδικότερου ενδιαφέροντος, όπως η παράσταση ενός φημισμένου μπαλέτου, το πρόγραμμα της Μέσης Εκπαίδευσης κ.α. η κοινωνία θα διαιρεθεί σε διάφορα τμήματα όπως το τμήμα των αδιάφορων που δεν εκφράζουν γνώμη, στο τμήμα αυτών που έχει ειδικό ενδιαφέρον και μπορούν να εκφράσουν γνώμη και σε αυτούς που απλώς παρακολουθούν την εξέλιξη. Σε περισσότερα ακόμη μέρη διαιρείται η κοινωνία όταν πρόκειται για ένα πολιτικό λόγο, ή το αποτέλεσμα μιας εκλογής , όπου κάθε μέρος εκφέρει μια διαφορετική άποψη. Και στις δύο τελευταίες περιπτώσεις πάντως δεν υπάρχει ενιαίο κοινό, επομένως ούτε και ενιαία γνώμη.
[...] Το πρόβλημα αυτό που δημιουργείται σε σχέση με την Κοινή Γνώμη , από την ύπαρξη άλλοτε μεν ενιαίου κοινού και άλλοτε πολλών κοινών ΄χει μελετηθεί από πολλούς επιστήμονες ( Λε Μπον, Φρόιντ, Γιουγκ, κ.α), οι οποίοι καταλήγουν στην διατύπωση δύο θεωριών περί Κοινής Γνώμης . Οι θεωρίες ή σωστότερα οι απόψεις αυτές μπορούν να ονομασθούν : α) μοναδική και β) πλουραλιστική. Σύμφωνα με την πρώτη, Κοινή Γνώμη υπάρχει μόνο όταν το κοινό είναι ενιαίο και εκφράζεται ομόφωνα χωρίς αντιθέσεις. Με την δεύτερη, η Κοινή Γνώμη είναι το σύνολο ή μάλλον η συνισταμένη πολλών αμφισβητούμενων και αλληλοσυγκρουόμενων ιδεών λόγω της ύπαρξης πολλών επί μέρους «κοινών».
ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΧΑΛΑΖΙΑΣ
Από το διαδίκτυο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου