Ίσως στο συλλογικό ασυνείδητο όταν μιλάμε για μόδα σκεφτόμαστε το εφήμερο. Εφήμερο ίσον ελαφρύ, άρα κάτι το μη σημαντικό. Γιατί, λοιπόν, να μελετήσουμε το φαινόμενο της μόδας;
1) Η μόδα διαμορφώνει τάσεις, συνήθειες, μορφές και αισθητικές σε μια κοινωνία της αφθονίας και σε μια οικονομία που βασίζεται στη βουλιμική κατανάλωση. [ … ]
2) Ο χώρος της μόδας αποτελεί έναν τεράστιο κλάδο με αρκετά δισ. ευρώ κύκλο εργασιών, πολλές θέσεις εργασίας, σημαντική διαφημιστική δαπάνη και έντονα σημάδια εξωστρέφειας, ο οποίος επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα και άλλους εμπορικούς κλάδους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση όπου ο Ευρωπαίος επίτροπος Ρeter Μandelson έδωσε νομική και πολιτική υποστήριξη στις εταιρείες Gucci and Ρrada στη διαφορά τους με τη Silk Αlley. Ας σημειωθεί ειδικότερα για την Ελλάδα ότι ο δοκιμαζόμενος σήμερα χώρος της κλωστοϋφαντουργίας επηρέαζε παραδοσιακά και επηρεάζει ακόμα άμεσα το εμπορικό ισοζύγιο, μέσω των εξαγωγών.
ΦΑΙΔΩΝ Γ.Λ. ΚΥΔΩΝΙΑΤΗΣ
Από τον ημερήσιο τύπο
[ … ] Ο Καντ εξετάζει τη μόδα από ηθική άποψη, χαρακτηρίζοντας την ως είδος μίμησης βασισμένης στη ματαιοδοξία, αν και της αναγνωρίζει έναν σημαντικό κοινωνικό ρόλο.
Ο Χέρμπερτ Σπένσερ διέκρινε στη μανία της μόδας εκείνη τη μορφή ομαδικής μίμησης, η οποία χαρακτηρίζει την τάση που αισθάνεται κανείς να ταυτιστεί με τους άλλους και είναι έμφυτη σε μια κοινότητα.
Με τον Γκέοργκ Ζίμελ φτάνουμε στον ορισμό της μόδας ως διακριτικού χαρακτηριστικού της ομάδας σ’ ένα τεχνολογικά προοδευμένο στάδιο της νεώτερης κοινωνίας.
Η μόδα εξετάζεται ως κοινωνικός θεσμός που ανταποκρίνεται, με την ποιότητα και την εκλογή, στον τυπικό διαχωρισμό των τάξεων: μόνο το χρήμα επιτρέπει την απόκτηση της πολυτέλειας, η οποία είναι αναγνωρισμένο δικαίωμα των ισχυρών. Από την ίδια άποψη ο Θόρνσταϊν Βέμπλεν βλέπει τη μόδα ως έμβλημα ενός ορατού γοήτρου, μιας περιττής και αδικαιολόγητης δαπάνης, ως απόδειξη της ψυχολογικής και κοινωνικής χειραφέτησης της εύπορης τάξης.
Άγγελος Σακκέτος
Από το διαδίκτυο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου