Η υπερκατανάλωση δεν ορίζεται μόνο από το σύνολο των αγαθών που δαπανούμε χωρίς στην πραγματικότητα να τα χρειαζόμαστε, αλλά εμμέσως και από το σύνολο των βιομηχανικών παραγωγικών διαδικασιών που απαιτούνται για τη δημιουργία και την εμπορική διάθεση αυτών των αγαθών. Η αλόγιστη αγορά προϊόντων προϋποθέτει την οργιώδη κατασπατάληση των φυσικών ενεργειακών πόρων, αλλά και προκαλεί σχεδόν μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές βλάβες από την ασταμάτητη καύση τους. Για παράδειγμα, τα τρόφιμα που συνήθως αγοράζουμε από τις υπεραγορές απαιτούν ενέργεια για την παραγωγή, συσκευασία, μεταφορά και ψύξη τους. Υπολογίζεται πως συνολικά το 17% της παραγόμενης ενέργειας πηγαίνει σ' αυτές τις διαδικασίες. Ακολούθως, η συσκευασία των τυποποιημένων ειδών δημιουργεί σκουπίδια και η κατανάλωση ενέργειας καυσαέρια, που, συν τοις άλλοις, επιτείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Στην Ελλάδα, το πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του 87% της ενέργειας που χρειαζόμαστε για την τροφοδότηση των καταναλωτικών αναγκών μας, με τις εναλλακτικές και πιο φιλικές για το περιβάλλον ενεργειακές πηγές να περιορίζονται συνολικά στο 13%. [ … ]
Για να περιορίσουμε την κατανάλωση, πρέπει να προχωρήσουμε σε ένα τεράστιο φάσμα ενεργειών : Είναι δικό μας ζήτημα να ελαττώσουμε τη σπατάλη της καταναλωτικής κοινωνίας, με περιορισμό της κατασπατάλησης της ενέργειας, του νερού, της τροφής και της μανιώδους χρησιμοποίησης υλικών μιας χρήσεως. Είναι δικό μας ζήτημα να ζητήσουμε την ευτυχία εκεί που πράγματι μπορεί να υπάρχει, στην αρμονική επικοινωνία και συμβίωση με τους συνανθρώπους μας και το περιβάλλον.
Μανόλης Βουτυράκης
Φυσικός Περιβ/γος
Από το διαδίκτυο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου