Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Μια καλή ευκαιρία















Της Τασούλας   Καραϊσκάκη

Εκστρατεία αναβάθμισης ιστορικών οδών της πρωτεύουσας (καθαρισμός κτηρίων, επιδιόρθωση φωτισμού, αποκατάσταση μικρών στύλων αποτροπής της παράνομης στάθμευσης και διαβάσεων) οργανώνει η Διεύθυνση Καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων. Στόχος της δημοτικής αρχής είναι στην εκστρατεία να συμμετάσχουν, πέραν των εργαζομένων του δήμου, οργανώσεις, αλλά και κάτοικοι και καταστηματάρχες...
Η Αθήνα δεν είναι αυτό που ήταν άλλοτε, μοιάζει περισσότερο οργανωμένη, καθαρή. Δεν πετούν όλοι το περιτύλιγμα από το σουβλάκι πίσω από το παγκάκι, από την άλλη ακόμη δεν έχει εμπεδωθεί στη συνείδηση των πολλών η προσωπική ευθύνη του καθενός για τον δημόσιο χώρο, που δεν ανήκει σε μια απροσδιόριστη, άφαντη ή εχθρική, καταπιεστική εξουσία, αλλά σε όλους μας.

Τον δημόσιο χώρο τον χαίρεται ο πολίτης και οφείλει να τον αφήνει στον επόμενο, όπως τον βρήκε, αλώβητο και καθαρό. Όμως αυτή είναι μια κοινότοπη θεωρία, χωρίς μαζική εφαρμογή.


Ακριβώς όπως συνεχίζουν οι Έλληνες να εκσφενδονίζουν από το παράθυρο του αυτοκινήτου στην αφάνα του θυμαριού το άδειο μπουκαλάκι νερού ή να εγκαταλείπουν κάθε είδους σκουπίδι στα «μετόπισθεν» της παρθένας παραλίας που προσέγγισαν από δύσβατα μονοπάτια για να ξεφύγουν από τη «μάζα», έτσι δεν διστάζουν να παραβιάσουν και στο τέλος να καταστρέψουν το κολονάκι που τους εμποδίζει να παρκάρουν όπου τους βολεύει. Και, σε ένα άλλο επίπεδο, να γράψουν συνθήματα σε αγάλματα, φρεσκοβαμμένους τοίχους, να ξηλώσουν παγκάκια ή να σπάσουν τα κράσπεδα για να οπλιστούν απέναντι στον ποικιλώνυμο εχθρό. (Οι βανδαλισμοί είναι ένα ξεχωριστό, πολυσύνθετο φαινόμενο, που υποχωρεί μόνο σε συνθήκες κοινωνικής οργάνωσης και συνοχής.) Πίσω από όλες αυτές τις ενέργειες, κρύβεται, λίγο ως πολύ, και η περιφρόνηση του δημόσιου χώρου. Από τα πιο αξιοκατάκριτα, τα πιο ολέθρια χούγια μας είναι η αδιαφορία για την κοινή περιουσία. Μέσα, ο ιδιωτικός μας χώρος, αποστειρωμένος ναός, έξω, ο κοινόχρηστος χώρος, χαβούζα. Είναι βαριά αναπηρία η γαϊδουρινή ιδιοτέλειά μας, ως ένα βαθμό υπεύθυνη για την αποκρουστική Ελλάδα της αυθαιρεσίας ενάντια στην εύθραυστη Ελλάδα της ευλογίας.

Οι πόλεις είναι σε κρίση γιατί οι κοινωνίες είναι σε κρίση. Από την άλλη, η κρίση έβγαλε τον κόσμο στον δωρεάν δημόσιο χώρο και αποτελεί μοναδική ευκαιρία για να πέσει τουλάχιστον ο καραγκιοζομπερντές της εθελοτυφλίας μας. Τα συνεργεία των πολιτών, που μαζί με δημοτικούς υπαλλήλους θα καθαρίζουν τους δρόμους της Αθήνας θα έπρεπε να διευρυνθούν στο μέγιστο. Όταν έχεις φροντίσει κάτι, το σέβεσαι, το πονάς και το υπερασπίζεσαι με νύχια και με δόντια, δηλαδή δημιουργείται εκείνη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κοινωνικού ελέγχου που δεν επιτρέπει στον «γάιδαρο» να καταστρέψει, να αυθαιρετήσει. Σε αυτή τη δομική «αρχή», μαζί με τη συνεχή εποπτεία και την ταχεία αποκατάσταση της όποιας ζημιάς από πλευράς πολιτείας (διότι δομικός συντελεστής είναι και το οργανωμένο κράτος), στηρίζεται η διατήρηση της υψηλής αισθητικής και της λειτουργικής ποιότητας των ανεπτυγμένων πόλεων.
Εφημερίδα   Καθημερινή

Δεν υπάρχουν σχόλια: