Στα χρόνια του κενού

Της   Έλενας   Ακρίτα

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ του κενού, εθίζεσαι στη σαχλαμάρα! Στο ανόητο, στο ρηχό, στο επιδερμικό... Στο «τίποτα» που μεταμφιέζεται σε «κάτι»... Στο ασήμαντο που μεταμφιέζεται σε σημαντικό...

Όλο αυτό το μπαράζ της φτιασιδωμένης ηλιθιότητας ναρκώνει τον εγκέφαλο. Νεκρώνει τα αντανακλαστικά. Χαμηλώνει τον πήχυ αντοχών και ανοχών! Τα μέτρα σύγκρισης, αργά αλλά σταθερά, σβήνουν απ΄ τη μνήμη σου...

Στα χρόνια του κενού βουλιάζεις τόσο αργά, που δεν το συνειδητοποιείς καν! Κάποτε άκουγες το «Άξιον Εστί». Τώρα, στο ραδιόφωνο ακούς τους στυγνούς δολοφόνους του πενταγράμμου... (που, απ΄ τις επτά νότες, ζήτημα αν χρησιμοποιούν τις δυο-τρεις κι αυτές φάλτσα)... Κάποτε βυθιζόσουνα στο φως και το έρεβος του Ντοστογιέφσκι ή του Καβάφη, τώρα βολεύεσαι με το βιβλίο τσέπης κάτω απ΄ την ομπρέλα της πλαζ... Κάποτε οι αξίες, τώρα οι απαξίες...

ΕΤΣΙ ΑΛΛΑΞΕ η ζωή μας... Έτσι μετατράπηκε από βιβλιοπωλείο με σπάνιες εκδόσεις σε περίπτερο με βιβλία τσέπης... Έτσι άλλαξε η ζωή μας κι έγινε «η ζωή των άλλων»... Ποιος παντρεύτηκε, ποια έκανε μπότοξ, ποιος χώρισε, με ποιαν κοιμήθηκε και με ποιαν ξύπνησε! Εκπομπές «κοινωνικού σχολιασμού», περιοδικά για ανθυποδιάσημους, παπαράτσι που κυνηγάνε την κάθε χαρά της σιλικόνης για να τη φωτογραφίσουν με το άμοιρο το παιδάκι της! Αντικαταστήσαμε τα ντολμαδάκια της γιαγιάς με την πίτσα ντελίβερι. Άνοστη σαν κόλλα αναφοράς...

Που δεν την τρώμε: την καταπίνουμε απλώς! Αμάσητη, όπως καταπίνουμε πια τα πάντα...  […]

Τα   Νέα  online