Κινητό και αβέβαιο φως

Ένας φυσιολογικός τοκετός μπορεί να συντελεστεί κάτω από μη φυσιολογικές συνθήκες (ή ό, τι στον τωρινό πολιτισμό θεωρούμε φυσιολογικό). Μωρά γεννήθηκαν σε χωράφια, σε σαπιοκάραβα, σε κάρα και ταξί, σε καταυλισμούς προσφύγων, στα χαλάσματα που άφησαν πίσω τους σεισμοί, επιδρομές, βομβαρδισμοί. Άλλα γεννήθηκαν στο φως του φεγγαριού ή σε κλειδαμπαρωμένες κάμαρες, στον κλοιό του φόβου και της ντροπής, όμως πρώτη φορά μαθαίνουμε για ένα μωράκι που, σε καιρό ειρήνης, έρχεται στον κόσμο υπό το φως των κινητών.

Το βράδυ της πρώτης ημέρας του Ιουλίου σημειώνεται διακοπή ρεύματος στη Σάμο. Το χειρουργείο του γενικού νοσοκομείου του νησιού βυθίζεται στο σκοτάδι, καθώς ούτε η γεννήτρια λειτουργεί ούτε φώτα ασφαλείας υπάρχουν. Ένα κοριτσάκι έχει μόλις γεννηθεί, αλλά το υποδέχονται τα σκοτάδια. Επινοητικός ο γιατρός, βγαίνει στον διάδρομο και καλεί τους συγγενείς του βρέφους να έρθουν στο χειρουργείο και να του φέξουν με τα κινητά τους. Μικρές οθόνες που αχνοφέγγουν σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από τη χειρουργική τράπεζα. Κάποιος συγγενής φέγγει και ταυτόχρονα βιντεοσκοπεί. Το βίντεο φτάνει στα κανάλια και στο Διαδίκτυο. Μαύρο πλάνο, ακανόνιστες λάμψεις. Ακούγονται μόνο η φωνή της νοσοκόμας, του γιατρού, τα βογγητά της μάνας και κάτι που μοιάζει με κλάμα μωρού.

«Να μην έχει η γεννήτρια πετρέλαιο να ράψουμε τον άνθρωπο...»

«Δεν αντέχω!»

«Κωνσταντίνα, κάνε λίγο υπομονή».

«Φέξε λίγο από δω να πάρω ξυλοκαΐνη».

Ούτε κερί ούτε κανονικός φακός υπήρχαν στο χειρουργείο. Μόνο δυο «ψείρες» από μπρελόκ κλειδιών. Ο ένας μικροσκοπικός φακός φωτίζει τις γάζες που παραδίδει η μαία στον γιατρό και ο άλλος το «σημείο», τις πληγές στο σώμα της «κομμένης» μάνας. Μάλιστα, ο ένας είναι ένας «φακός αρκουδάκι», ένα αρκουδάκι που είδαν τα μάτια του πολλά και που πρωταγωνίστησε στο πιο απρόβλεπτο «Τoy Story». Αρκουδάκι μου καλό, φέγγε μου να γεννηθώ.

H διαδικασία του τοκετού ολοκληρώνεται επιτυχώς, μαμά και μπέμπα είναι υγιέστατες, το σκοτάδι διαλύεται. Ίσως η επιτόπια δημοσιογραφική έρευνα μπορεί να δώσει απαντήσεις για το τι έφταιξε. Μακάρι να ήταν απλώς η κακιά μαύρη στιγμή. Είναι όμως εντυπωσιακή αυτή η σύντομη συνύπαρξη υψηλής τεχνολογίας και τριτοκοσμικού σκότους. Ηλεκτρονικά θαύματα από τη μια, άλμα προς τα πίσω από την άλλη. Μια συνύπαρξη που τη συναντάμε συχνά και εκτός χειρουργείων. Τριτοκοσμικά, κατοχικά φίδια ζώνουν πολλούς που μένουν άνεργοι και βλέπουν τη ζωή τους να καταρρέει και ας κρατούν το iPad στο χέρι. «Κομμένη» ήταν η γυναίκα που έπρεπε επειγόντως να ραφτεί, έστω υπό το φως των κινητών, κομμένη, ματαιωμένη μοιάζει η ζωή πολλών. Ο, τι κάποτε ήταν αυτονόητο, όπως το ηλεκτρικό φως στο σπίτι, μοιάζει σήμερα να κρέμεται από μια κλωστή, καθώς για πολλά νοικοκυριά η εξόφληση των λογαριασμών ισοδυναμεί με άθλο. Το σκοτάδι μοιάζει να απλώνεται μπροστά μας και όχι μόνο λόγω μιας απεργίας της ΔΕΗ ή κάποιας βλάβης στη γεννήτρια. Το ξεχαρβάλωμα ενός συστήματος, μιας εποχής συμβολίζει αυτό το συσκοτισμένο χειρουργείο, αλλά και την ελπίδα πως η ζωή, όπως και το ποτάμι, βρίσκει δρόμο και περνά.

Αναρωτιέμαι αν κάποιος επικοινωνιακός γίγαντας προθυμοποιηθεί να βαφτίσει το κοριτσάκι της Σάμου και τι όνομα θα του δώσει. Φωτεινή ή Φωτεινούλα; Νόκια ή Μοτορόλα; Ένα κοριτσάκι με το δικαίωμα απεριόριστων κλήσεων σε ένα μέλλον που αρνείται να δώσει σήμα.

Mαριάννα   Tζιαντζή

Εφημερίδα   Καθημερινή