Η καθημερινοποίηση του κακού

Ο ΤΡΟΜΟΣ μοιάζει να έχει εγκατασταθεί για τα καλά στη χώρα μας. Τα κρούσματα εγκληματικής βίας πολλαπλά και επαναλαμβανόμενα τείνουν να φτιάξουν μια συνθήκη «καθημερινοποίησης του κακού», όπου το έγκλημα παύει να φαντάζει στο συλλογικό φαντασιακό σαν ένα εξωτικό κακό και γίνεται ένα ανοιχτό για τον καθένα ενδεχόμενο. Σαν το νερό που πίνουμε, τον αέρα που αναπνέουμε. Πολλαπλές, ορατές και αόρατες οι παρενέργειες. Ανασφάλεια και φόβος είναι οι πιο σημαντικές. Στο όνομα του φόβου το «εμείς» αναγορεύεται σε υπέρτατη αξία και το «οι άλλοι» σε θανάσιμη απειλή. Στο όνομα του φόβου οι αποχρώσεις χάνονται και ο κόσμος χωρίζεται σε απόλυτα καλά και απόλυτα κακά αντικείμενα. Στο όνομα του φόβου ο άνθρωπος συρρικνώνεται. Υψώνει τείχη ψευδοπροστασίας και αμπαρώνεται σε ένα κελί. Οτιδήποτε ξεφεύγει είναι επικίνδυνο.
Αντιδράσεις που μας γυρνάνε ολοταχώς προς τα πίσω έρχονται στο προσκήνιο. Η αυτοδικία, η αυταρχικότητα, η μισαλλοδοξία, η ξενοφοβία, η ακραία συντηρητικοποίηση είναι ορισμένες από τις σκοτεινές παρενέργειες της ανασφάλειας που γεννά ο εντεινόμενος φόβος της εγκληματικότητας. Σε περίοδο παρατεταμένης και βαθιάς κρίσης, τα παραπάνω ενδέχεται να πάρουν μορφή χιονοστιβάδας.

Από τον Τύπο
Φωτεινή Τσαλίκογλου