Ουώλτεν δύο

Του  B.F.  Skinner

Θα μπορούσαμε να λύσουμε πολλά από τα προβλήματα της νεανικής παραβατικότητας και της εγκληματικότητας αν είχαμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε το προγενέστερο περιβάλλον των κακοποιών. Δεν χρειάζεται να ανήκει κανείς στον προοδευτικό πολιτικά χώρο για να δει ότι πολλοί νέοι άνθρωποι σήμερα απλώς δεν είναι προετοιμασμένοι από τα σπίτια τους ή το σχολείο για να ζήσουν μια επιτυχημένη ζωή εντός των ορίων του νόμου - ή, αν είναι προετοιμασμένοι, δεν έχουν την ευκαιρία να το κάνουν βρίσκοντας μια δουλειά. Οι κακοποιοί σπάνια γίνονται καλύτεροι μπαίνοντας φυλακή, γι' αυτό και οι δικαστές τείνουν να μειώνουν ή να αναστέλλουν τις ποινές, αλλά το έγκλημα, παραμένοντας ατιμώρητο, αυξάνεται στη συνέχεια. Όλοι γνωρίζουμε πώς μπορούν να βελτιωθούν τα πρώιμα περιβάλλοντα, και ένα ξεχασμένο πείραμα των Cohen και Filipczak¹ έχει καταδείξει ότι ευκαιριακοί κακοποιοί είναι δυνατόν να αλλάξουν.

Τα παιδιά είναι οι πιο πολύτιμες πηγές μας και τώρα πάνε χαμένα με τον πιο ατιμωτικό τρόπο. Μπορούν να γίνουν υπέροχα πράγματα τα πρώτα χρόνια της ζωής, εμείς όμως τα αφήνουμε σε ανθρώπους οι οποίοι καλύπτουν όλη την κλίμακα σφαλμάτων, από την παιδική κακοποίηση μέχρι την υπερπροστασία και την υπερβολική παροχή στοργής σε ακατάλληλη συμπεριφορά. Δίνουμε ελάχιστες ευκαιρίες στα μικρά παιδιά να αναπτύξουν καλές σχέσεις με τους συνομηλίκους τους ή με τους ενήλικες, ιδίως στη μονογονεϊκή οικογένεια, που βρίσκεται σε αύξηση. Αυτό όλο αλλάζει όταν τα παιδιά, από την αρχή αρχή, αποτελούν μέρος μιας μεγαλύτερης κοινότητας.

Τα σχολεία των πόλεων δείχνουν πόση ζημιά μπορούν να προξενήσουν τα μεγάλα μεγέθη στην εκπαίδευση, και η εκπαίδευση είναι σημαντική, γιατί έχει να κάνει με τη μετάδοση και επομένως την επιβίωση ενός πολιτισμού. Ξέρουμε πώς να λύσουμε πολλά από τα προβλήματα της εκπαίδευσης γλιτώνοντας πόρους καθώς και χρόνο και προσπάθεια δασκάλων και μαθητών. Οι μικρές κοινότητες αποτελούν ιδανικά πλαίσια για νέες μορφές διδασκαλίας.  Παρά τη  φαρισαϊκή   ομολογία  πίστης  στην  ελευθερία, κάνουμε  πολύ  λίγα για  να  προάγουμε   την  ανάπτυξη  του  ατόμου.

Cohen,H.L & Fillipczak, J.A., A  New  Learning  Environment,  San  Francisco, Jossey- Bass,  1971

Ουώλτεν  δύο,  B.F.  Skinner

Σελ.  21

Εκδόσεις   Πεδίο

«Ο Μπάροουζ Φρέντερικ Σκίνερ γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1904 στην Πενσυλβανία της Αμερικής. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και η μητέρα του μια δυναμική και έξυπνη νοικοκυρά. Ο Σκίνερ μεγάλωσε από την οικογένειά του συντηρητικά και έχοντας γνώμονα τη σκληρή δουλειά. Υπήρξε ένα πολύ ενεργητικό και εξωστρεφές παιδί που λάτρευε τις κατασκευές και το παιχνίδι στην ύπαιθρο. Το ανέμελο παιδί στιγματίστηκε όταν ο αδελφός του πέθανε σε ηλικία 16 ετών από εγκεφαλικό ανεύρυσμα.

Ο Σκίνερ φοίτησε στο Κολέγιο του Χάμιλτον. Έγραφε για την εφημερίδα του σχολείου, δεν του άρεσε το ποδόσφαιρο και γενικά δεν μπορούσε να προσαρμοστεί καλά στο κλίμα. Άλλωστε ήταν άθεος και έπρεπε να βρίσκεται σε ένα σχολείο που τον υποχρέωνε να παρακολουθεί καθημερινά τη θεία λειτουργία.

Αυτό το παράξενο και ευφυές παιδί ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας. Έγραφε συνεχώς ποιήματα και μυθιστορήματα. Μάλιστα όταν αποφοίτησε μετέτρεψε τη σοφίτα του πατρικού του σπιτιού σε «μέρος συγκέντρωσης», όπως το αποκαλούσε ο ίδιος, και κλεινόταν μέσα με τις ώρες για να δημιουργήσει. Δεν τα κατάφερνε όμως και τελικά αφιερώθηκε στο να γράφει άρθρα σε εφημερίδες, ενώ ζούσε στο Γκρίνουιτς Βίλατζ της Νέας Υόρκης σχεδόν σαν τσιγγάνος. Αφού περιπλανήθηκε αρκετά, αποφάσισε να ξαναγυρίσει στα θρανία και μάλιστα σε αυτά του Χάρβαρντ. Το 1930 παίρνει το Μάστερ στην ψυχολογία και ένα χρόνο αργότερα το διδακτορικό του, για να συνεχίσει εκεί με την έρευνα. Την ίδια χρονιά μετακομίζει στη Μινεάπολη για να διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας. Εκεί γνωρίζει την Υβόννη Μπλου, την οποία νυμφεύεται και αποκτά μαζί της δύο κόρες. Η δεύτερη μάλιστα έγινε διάσημη ως το πρώτο παιδί που μεγάλωσε σε μια από τις ανακαλύψεις του Σκίνερ, μια κούνια αέρος!

Το 1945 έγινε καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα και τρία χρόνια αργότερα τον καλούν στο Χάρβαρντ, όπου έμεινε για την υπόλοιπη ζωή του.

Ο Μπ. Φρ. Σκίνερ δίδαξε εκατοντάδες υποψήφιους ψυχολόγους, έκανε σημαντική δουλειά στην έρευνα και έγραψε πάρα πολλά βιβλία. Μπορεί να μην πέτυχε ως συγγραφέας ιστοριών φαντασίας και ποίησης, αλλά έγινε ο πιο γνωστός συγγραφέας ψυχολογίας. Το γνωστότερο βιβλίο του είναι το «Walden ΙΙ» και αναφέρεται στην ανθρώπινη συμπεριφορά, πράγμα που ήταν ούτως ή άλλως το αντικείμενό του.»

Εφημερίδα  το  Βήμα

Ο Σκίνερ πέθανε στις 18 Αυγούστου του 1990 από λευχαιμία, ενώ από το 1987 λειτουργεί ίδρυμα που φέρει το όνομά του, το οποίο ενημερώνει τον κόσμο για τη δουλειά του και προωθεί τον ρόλο της κατανόησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς.