ΉΡΘΑΝ ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας

Απόσπασμα   από   το   ΑΞΙΟΝ   ΕΣΤΙ  του   Οδυσσέα   Ελύτη  :

Ζ΄

  Ἦρθαν

ντυμένοι «φίλοι»

  ἀμέτρητες φορές οἱ ἐχθροί μου

τό  παμπάλαιο χῶμα  πατώντας.

   Καί  τό  χώμα δέν  ἔδεσε ποτέ μέ   τή    φτέρνα τους.

Ἔφεραν  

  τόν   Σοφό, τόν   Οἰκιστή καί   τόν  Γεωμέτρη, 

Βίβλους   γραμμάτων καί  ἀριθμών, 

  τήν  πάσα Ὑποταγή καί   Δύναμη,

τό παμπάλαιο φῶς ἐξουσιάζοντας.

    Καί   τό   φῶς  δέν  ἔδεσε ποτέ μέ  τή  σκέπη τους.

Οὔτε μέλισσα κάν δέ    γελάστηκε τό   χρυσό  ν’ αρχινίσει παιχνίδι.

  Οὔτε   ζέφυρος  κάν,  τίς   λευκές  νά    φουσκώσει ποδιές.

Ἔστεισαν  καί    θεμέλιωσαν  

   στίς κορφές,  στίς   κοιλάδες, στά  πόρτα

πύργους κραταιούς κι  ἐπαύλεις

   ξύλα  κι ἄλλα πλεούμενα,

τούς   Νόμους, τούς   θεσπίζοντας  τά   καλά  καί   συμφέροντα,

  στό    παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.

Καί   τό   μέτρο  δέν   ἔδεσε ποτέ μέ   τή   σκέψη τους.

  Οὔτε   κάν  ἕνα  χνάρι  θεοῦ   στήν   ψυχή τους  σημάδι  δέν    άφησε

Οὔτε  κάν   ἕνα  βλέμμα  ξωθιάς   τή   μιλιά τους  δέν   εἶπε νά  πάρει.

  Ἔφτασαν

ντυμένοι   «φίλοι»

   ἀμέτρητες  φορές  οἱ    ἐχθροί  μου,

τά   παμπάλαια   δῶρα   προσφέροντας.

  Καί  τά  δῶρα τους ἄλλα δέν   ἤτανε

παρά  μόνο  σίδερο καί φωτιά.  

  Στ’  ἀνοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα

μόνον   ὅπλα  καί  σίδερο καί   φωτιά.  Μόνον  ὅπλα  καί   σίδερο καί  φωτιά.

Η΄

  ἬΡΘΑΝ  

μέ   τά   χρυσά   σιρίτια  

  τά   πετεινά  τοῦ  Βορρᾶ  καί   τῆς  Ἀνατολής τά  θηρία!

Καί   τή   σάρκα μου στά  δύο μοιράζοντας

  καί  στερνά στό   συκώτι μου ἐπάνω ἐρίζοντας

ἔφυγαν.

«Γι’ αὐτούς, εἶπαν, ὁ  καπνός  τῆς  θυσίας,

   καί   γιά   μᾶς   τῆς  φήμης  ὁ  καπνός,

ἀμήν. »

…