Δεν θυμάμαι τίποτα απ’ αυτή τη χρονιά.
Πότε πρέπει να ανησυχείς περισσότερο; Όταν οι μέρες δεν περνούν με τίποτα ή όταν περνάνε χωρίς να το καταλάβεις;
Αριθμοί, λογαριασμοί, συνθήματα. Χωρίς αναμνήσεις. Όταν η ζωή σου μοιάζει με τους τίτλους των δελτίων ειδήσεων, ξέρεις ότι πέρασε μια χρονιά χαμένη.
Ο χρόνος δεν περνάει, χάνεται. Ο χρόνος είναι η φωτιά που μέσα της καιγόμαστε. Δεν έχουμε περιθώριο όχι μια χρονιά, ούτε μια μέρα να αφήσουμε να περάσει χαμένη.
Καφές και τσιγάρα τη νύχτα στο μπαλκόνι. Μέσα στο σκοτάδι ξέρεις πού βρίσκεται καθετί, δεν χρειάζεσαι φως. Κάποτε το υπερβολικό φως, ο θόρυβος, κρύβουν τις απαντήσεις.
Χιονόνερο στο πρόσωπο. Ο πόνος σε ξυπνάει. Σου θυμίζει ποιος είσαι.
Καμιά φορά σε παίρνει ο ύπνος, ξυπνάς όταν το κανονικό πρόγραμμα έχει τελειώσει και το τηλεμάρκετινγκ σου προτείνει ένα στρώμα με νερό που αντέχει το βάρος ενός φορτηγού. Σου χρειάζεται κάτι τέτοιο;
Μερικές φορές όμως ξυπνάς σαν να γεννιέσαι απ’ την αρχή. Βγαίνεις απ’ τον ύπνο και για μια στιγμή καθώς ανοιγοκλείνεις τα μάτια, αναδιοργανώνεις το παρελθόν σου, βρίσκεις την ταυτότητά σου πριν συγκεντρώσεις τις δυνάμεις σου για το παρόν.
Μάθε απ’ τα κόλπα που σου δείχνει ο εαυτός σου. Χρησιμοποίησέ τα και για ν’ αλλάξεις χρονιά. Ερμήνευσε το παρελθόν σου, βρες την ταυτότητά σου, συγκέντρωσε τις δυνάμεις σου. Έρχονται καινούργιες μέρες.
Ο χρόνος είναι ένας σπουδαίος δάσκαλος, αλλά δυστυχώς σκοτώνει όλους τους μαθητές του.
Μην το σκέφτεσαι πολύ. Μαθαίνουμε κάνοντας. Και μαθαίνουμε ακόμα περισσότερο δοκιμάζοντας και κάνοντας λάθη.
Νιώθεις υπαίτιος; Καλά κάνεις και νιώθεις. Όχι όμως γι’ αυτά που σου λένε. Εσύ ξέρεις γιατί, οι ενοχές είναι δικές σου.
Μην αφήνεις τις FM φωνές να φτιάχνουν τον κόσμο σου, απομόνωσέ τις. Αν σήμερα μια φωνή λέει αλήθειες, θα ’ναι διστακτική, εύθραυστη, ραγισμένη.
Τα βιβλία με τίτλους Πώς να μάθεις να συγχωρείς τον εαυτό σου, Να ζεις με τα λάθη σου. Τα άρθρα για τη θετική σκέψη, τα θεραπευτικά βότανα, τις μεθόδους Αυτοβοήθειας. Τα χαρούμενα παραγγέλματα Συνέχισε τη ζωή σου, Στάσου στο ύψος σου, Σήκω επάνω, Εμπρός κορίτσι μου! Πάψε να τιμωρείς τον εαυτό σου, Άνοιξε ένα παράθυρο στον ήλιο! Γίνε ο καλύτερος φίλος του εαυτού σου, Τράβα μπροστά, Απόλαυσε τη ζωή. Πέτα τα, δεν είναι για σένα. Δεν θα σε βοηθήσουν καθόλου.
Η κοινωνία μας έχει πολύ υποτιμήσει το σεξ ως θεραπευτική μέθοδο.
Όταν όμως είμαστε νέοι και δεν ξέρουμε τη ζωή, νομίζουμε ότι τα μόνα βάσανα είναι οι ερωτικοί καημοί.
Μένουν 14 μέρες μόνο απ’ τη χρονιά 2010. Έπειτα, δεν θα την ξαναζήσεις ποτέ στη ζωή σου. Είσαι έτοιμος να την αφήσεις πίσω σου;
Έχεις ακόμα εκκρεμότητες που σε βαραίνουν; Θέλεις να κοιμηθείς κι όταν ξυπνήσεις να είναι ήδη 2011; Διανύουμε τη δεκαετία, την εποχή, ίσως και τον αιώνα της αγρύπνιας. Δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια.
Δεν θα λυθεί ποτέ έτσι. Δεν υπάρχει πάσο. Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε τα χαρτιά που μας μοιράζουν, μόνο τον τρόπο που θα παίξουμε την παρτίδα.
Ο ακρογωνιαίος λίθος της αντρικής φιλοσοφίας είναι, αν το αγνοήσεις ίσως να περάσει. Δεν περνάει ποτέ. Οι γυναίκες πάλι κάνουν συνέχεια ερωτήσεις. Προτιμούν να κάνουν ερωτήσεις παρά να τις απαντάνε. Οι νέοι είναι γεμάτοι οργή. Νομίζουν ότι μόνο σ’ αυτούς συμβαίνει. Δεν είναι κακό, όλοι περνάνε απ’ αυτό. Χρειάζονται χώρο και χρόνο.
Η γνώση είναι προτιμότερη από την άγνοια. Ό,τι κι αν φέρνει μαζί της η πρώτη.
Για τους περισσότερους ανθρώπους, όμως, η τακτική της αυτοεξαπάτησης είναι τόσο αναγκαία για την επιβίωση, όσο και η αναπνοή.
Οι άνθρωποι δεν είναι καλοί και κακοί, οι άνθρωποι χωρίζονται σ’ αυτούς που θέλουν να ξέρουν και σ’ αυτούς που προτιμούν την άγνοια.
Δύσκολα το παραδέχεται κανείς, όμως η άγνοια είναι πολύ ανακουφιστική κατάσταση. Πολλοί άνθρωποι την προτιμούν. Γι’ αυτό υπάρχει τόσο υπερβολικά μεγάλη βεβαιότητα στον κόσμο.
Δεν υπάρχει λόγος να κατηγορήσεις κανέναν. Καμιά φορά το ένστικτο επιβίωσης είναι πολύ ισχυρό. Σε αναγκάζει.
Η γνώση οδηγεί στην απομόνωση και η απομόνωση πολύ εύκολα μπορεί να οδηγήσει στη μοναξιά. Θέλεις στ’ αλήθεια να το διακινδυνεύσεις;
Θα ’ναι δύσκολο αλλά με έκπληξη θα διαπιστώσεις ότι οι άνθρωποι έτσι γίνονται πιο ήρεμοι, αγαπάνε περισσότερο τη ζωή. Σου αρκεί που ζεις και εύχεσαι να συνεχίσεις να ζεις. Απολαμβάνεις αυτό που έχεις.
14 μέρες ακόμα για να χάσουμε άλλον ένα χρόνο. Έχεις σκεφτεί πώς θα τις περάσεις; Με ποιον θα τις ζήσεις;
Έκανες μια ευχή για τη χρονιά που έρχεται;
Χρειάζομαι λίγο χρόνο ακόμα για να συμφιλιωθώ με το χρόνο. Όχι πολύ, καμιά 50αριά χρόνια.
Φώτης Γεωργελές
Athens voice
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου