Άσκηση συνωνύμων πολλαπλών επιλογών στο τέλος του κειμένου και άλλες ...
Όταν η αλληλεγγύη γίνεται τρόπος ζωής, η προσφορά λειτουργεί ως αντίρροπη δύναμη στον ατομοκεντρισμό και στην εγωπάθεια. Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στους ανθρώπους που εργάζονται για ένα ξεχωριστό κέρδος : τον πολιτισμό της προσφοράς.
Όσο η κοινωνική πραγματικότητα αλλάζει διαρκώς, όχι αμβλύνοντας παγιωμένες ανισότητες αλλά πολλές φορές διευρύνοντας το φάσμα των κοινωνικών προβλημάτων, ο «εθελοντισμός» θεωρείται ένας ριζοσπαστικός τρόπος συμμετοχής στα κοινά. Τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα λοιπόν αλλά και κάποιες ή και έκτακτες ανάγκες της κοινωνίας... μας οδήγησαν στους εθελοντές. Σε ένα ανθρώπινο κίνημα που μοιάζει η απαρχή ενός σύνθετου φαινομένου που ήδη έχει φθάσει πολύ πιο μακριά από τη φιλανθρωπία της ελεημοσύνης... Οι εθελοντές λοιπόν δεν είναι θαυματοποιοί αλλά ούτε και αιθεροβάμονες για να πιστεύουν ότι θα πάψουν οι κοινωνικές ανισότητες, ότι δεν θα ξαναγίνουν πόλεμοι, ότι η πολιτεία θα μπορεί να καλύψει σε απόλυτο βαθμό τις ανάγκες κοινωνικής φροντίδας. Έτσι επιχειρούν μια παρέμβαση μικρή ή μεγάλη, δεν έχει σημασία με στόχο να κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο... Σήμερα που εφευρέθηκε ένας νέος όρος: ο ανθρωπιστικός πόλεμος... Σήμερα που ακόμη και οι στρατιωτικές συμμαχίες δημιούργησαν ειδικές δυνάμεις ανθρωπιστικής παρέμβασης σε περιπτώσεις φυσικών ή τεχνολογικών καταστροφών! […]
Η προσφορά σε είδος ή υπηρεσίες με βάση την εθελοντική ιδέα έχει πολλές μορφές έκφρασης σήμερα και πολλές δυσκολίες στην καταγραφή της. Εξαιρώντας την εθελοντική προσφορά σε είδος που συνήθως πραγματοποιείται «άμα τη εμφανίσει» έκτακτων αναγκών σε εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο, ανακαλύπτει κανείς τη δράση των πολιτών μέσω των χιλιάδων άτυπων ή θεσμοθετημένων οργανώσεων που δραστηριοποιούνται σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής: από το επίσημο κράτος που υλοποιεί πολλά προγράμματα εθελοντικής δράσης και διαθέτει σημαντικά κονδύλια για βοήθεια σε άλλες χώρες ως τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που προσπαθούν να οργανώσουν την εθελοντική δράση με συνέπεια και κυρίως με συνέχεια. Παρ' όλο όμως που το μοντέλο λειτουργίας των ΜΚΟ, ως γνωστόν, δεν στηρίζεται στο οικονομικό κέρδος, τα προβλήματα δεν εκλείπουν. Και τα αναζητήσαμε για να λύσουμε μία ακόμη απορία μας: Μήπως ο ανθρωπισμός και η εθελοντική δράση λειτουργούν καμιά φορά ως άλλοθι; Ίδωμεν. Πάντως σήμερα μοιάζουν ένα παγκόσμιο κίνημα με δυναμική και προοπτικές. Μόνο που καθώς αναπτύχθηκε αρκετά άρχισε να έλκει και καμιά φορά να έλκεται από την πολιτική εξουσία και τους μηχανισμούς της.
Για την ανάγκη του εθελοντισμού
«Το κράτος δεν είναι δυνατόν να τα κάνει όλα. Π.χ., δεν μπορεί να αναπληρώσει τα κενά του σύγχρονου τρόπου ζωής, τον δρόμο που έχει πάρει η οικογένεια, την ανυπαρξία της παλιάς γειτονιάς στην οποία λειτουργούσαν όλοι εν δυνάμει ως εθελοντές στα προβλήματα της ζωής. Όλη αυτή η σύγχρονη απομόνωση ίσως περισσότερο από ποτέ έχει ανάγκη την εθελοντική προσφορά». […]
Ανδρέας Μαρτίνης, πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού
Το άνθος της αγάπης
«Ο ελεών πτωχόν δανείζει θεόν» μας λέει η «Σοφία Σολομώντος». Η εθελοντική όμως προσφορά είναι η ανιδιοτελής έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης προς τον άγνωστο πλησίον. Αυτό το άνθος αγάπης το χαρήκαμε πρόσφατα να ευωδιάζει αντιμαχόμενο τη θανατερή οσμή των ερειπίων από τους σεισμούς. Πολλοί είναι οι «ανώνυμοι» που ρίχτηκαν στη φωτιά μιας συμφοράς για να διασώσουν τον πάσχοντα και... μαζί τη δυσεύρετη αξία ανθρωπιά. Στην εποχή μας του αμόκ για όλο και περισσότερα κέρδη ο εθελοντής διαψεύδει τον φόβο ότι ο άνθρωπος έχει κολλήσει στο υλικό με το οποίο φτιάχτηκε : τη λάσπη.
Εν όψει του περιβόητου Millennium, αντί για την ύστατη κραυγή του Γκαίτε «φως, περισσότερο φως!», διασταυρώνονται οι επικλήσεις «χρήμα, περισσότερο χρήμα!». Η εθελοντική προσφορά είναι μια εστία αντιστάσεως στο εφιαλτικό πανόραμα μιας ανθρωπότητας που χορεύοντας στους ρυθμούς της ύλης κινδυνεύει να καταβυθιστεί εν σκότει και σκιά θανάτου». […] Αντώνης Σαμαράκης
Όταν αλλάζουν οι θεωρίες
«Πρέπει να ομολογήσω ότι και εγώ στα νιάτα μου ήμουν οπαδός της θεωρίας ότι θα πρέπει να καταργήσουμε τη φτώχια. Πίστευα ότι είναι δώρον άδωρον να σώζει κανείς πέντε-δέκα παιδάκια όταν ξέρει ότι οι αιτίες που δημιουργούν τους λιμούς ή την τεράστια αυτή ανισότητα δεν μπορεί να λυθούν παρά με μια γενναία πολιτική απόφαση. Η εξέλιξη ωστόσο της παγκόσμιας ιστορίας δεν έχει δικαιώσει αυτή την άποψη. Έτσι σήμερα πιστεύουμε ότι το να σώσεις έστω και ένα παιδί είναι μια ικανοποίηση άμεσα χειροπιαστή που καμία πολύβουη διαδήλωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει. Για μας έστω και μία ανθρώπινη ζωή να σωθεί είναι μια ξεχωριστή νίκη». […]
Θεόφιλος Ρόζενμπεργκ, πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της οργάνωσης Γιατροί του Κόσμου
Ενεργός πολίτης
«Όπως διαπιστώνουμε, για τους νέους η υπόθεση "κόμματα και πολιτική", όπως την ξέραμε, είναι παλιά και χρεοκοπημένη υπόθεση. Αναζητήσαμε λοιπόν νέους τρόπους συνάντησης και συμμετοχής των νέων στα κοινά. Ο εθελοντισμός υιοθετείται από τους νέους όχι, όπως συμβαίνει με τη φιλανθρωπία, ως άλλοθι της καλής κοινωνίας απέναντι στην κοινωνική αδικία αλλά με εντελώς διαφορετικούς στόχους. Είναι μια μορφή δράσης με βάση την κοινωνική αλληλεγγύη που δίνει στον εθελοντή χαρακτηριστικά ενεργού πολίτη αφού αυτός μπαίνει στη δημόσια σφαίρα με άποψη. Κατά τη γνώμη μου, οι άνθρωποι-εθελοντές είναι πολύ πιο πολιτικοποιημένοι από ανθρώπους βάζω και τον εαυτό μου μέσα που συμμετέχουμε σε κόμματα».
Πολιτικοποιημένη δράση
«Στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, π.χ., ο εθελοντισμός είναι πολύ πιο πολιτικοποιημένη δράση από τον τομέα προστασίας των δασών, που είναι πιο ακτιβιστική. Σε όλα αυτά όμως υπάρχει ένας κεντρικός μέσος όρος με στόχο του πολίτη να συναντήσει τη δημόσια σφαίρα όχι μέσα από το κόμμα ή από το συνδικάτο, αφού, όσο καλές προθέσεις και αν έχουν οι άνθρωποι, τα συνδικάτα σε μεγάλο βαθμό αποτελούν μια προέκταση των κομματικών μηχανισμών. Έτσι η συμμετοχή σε ένα κόμμα ή σε ένα συνδικάτο, πέρα από τη διεκδίκηση ενός προσωπικού ρόλου, που δεν είναι κακό, δεν προσφέρει την αίσθηση της συμμετοχής με ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα».
Οι προοπτικές
«Οι παραδοσιακοί πολιτικοί και τα κόμματα έχασαν τη μάχη απέναντι στον ατομοκεντρισμό αλλά αυτό με τον ως τώρα τρόπο. Το εθελοντικό κίνημα, αυτό το νέο που γεννιέται από τη δεκαετία του '80, είναι το πρώτο ρήγμα. Η ιδέα της συλλογικότητας επιστρέφει από έναν άλλο δρόμο μαζί με την ιδέα της κοινωνικής δράσης. Και επιστρέφουν με έναν λόγο και μια απήχηση πολύ πιο ευρεία από αυτή που είχε η παραδοσιακή πολιτική. Θεωρώ λοιπόν αναγκαία, όπως έχω ξαναπεί, τη διοργάνωση μιας εθνικής διάσκεψης για τον εθελοντισμό, όπου θα καταγραφούν τα προβλήματα και θα σχεδιαστούν οι νομικές μορφές αναγνώρισης των εθελοντικών δραστηριοτήτων».
Πέτρος Σφηκάκης, γενικός γραμματέας Νέας Γενιάς.
Για τον εθελοντισμό
«Ο εθελοντισμός υπήρχε σε όλες τις εποχές. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι προσαρμόζεται στα καινούργια δεδομένα και ως εκ τούτου αλλάζει έκφραση. Αν έχουμε την αίσθηση ότι στην εποχή μας είναι πιο δυναμικός, είναι ίσως διότι έρχεται σε έντονη αντίθεση με μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται όλο και περισσότερο από ατομοκεντρικές και υλιστικές τάσεις και από χρηματικές συναλλαγές. Αυτό που είναι όμως σαφές σήμερα είναι ότι τα ΜΜΕ δίνουν τόσο στον εθελοντισμό όσο και στα προβλήματα που τον καθιστούν αναγκαίο μεγαλύτερη δημοσιότητα».
Η αντίρροπη τάση
«Ο εθελοντισμός πράγματι είναι μια μορφή πολιτικής δράσης. Εφόσον πολιτική δράση σημαίνει συμμετοχή στα κοινά, τότε σίγουρα ο εθελοντισμός αποτελεί σε όλα του τα επίπεδα μια υπεύθυνη πολιτική πράξη και μια συνειδητή συνεισφορά του πολίτη στο κοινωνικό σύνολο. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι στον βαθμό που η πολιτική ορίζεται ως λειτούργημα εμπεριέχει αυτονόητα τον εθελοντισμό. Ο εθελοντισμός επίσης είναι η αντίρροπη τάση στην ατομοκεντρική αντίληψη της εποχής. Γι' αυτό και αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει· δυσκολίες που ταυτόχρονα τον δυναμώνουν». […]
Αλεξάνδρα Μητσοτάκη-Gurdain, επίσημη εκπρόσωπος της ActionAid
Βασιλική Στρατή
Εφημερίδα το Βήμα, Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 1999
Άσκηση
Να δώσετε από ένα συνώνυμο για καθεμία από τις ακόλουθες λέξεις του κειμένου, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία που έχουν στο κείμενο : αλλάζει, διαρκώς, αμβλύνοντας, παγιωμένες,ύστατη, ομολογήσω, αντίρροπη.
4. Ο εθελοντισμός επίσης είναι η αντίρροπη τάση στην ατομοκεντρική αντίληψη της εποχής.
1. Όσο η κοινωνική πραγματικότητα αλλάζει διαρκώς, όχι αμβλύνοντας παγιωμένες ανισότητες
2. αντί για την ύστατη κραυγή του Γκαίτε
3. Πρέπει να ομολογήσω ότι και εγώ στα νιάτα μου ήμουν οπαδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου