Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Έρωτας στο Διαδίκτυο


Ένας συντριπτικά υψηλός αριθμός χρηστών του Ίντερνετ, όπως μας πληροφορούν οι σχετικές έρευνες, ερωτεύεται και συνάπτει στον Κυβερνοχώρο συναισθηματικούς δεσμούς με άλλους χρήστες.
Ο έρωτας στο Διαδίκτυο είναι ένας παράξενος, ανησυχητικά οικείος έρωτας. Η έλλειψή του είναι ανεπαίσθητη. Δεν συγκλονίζει με την παρουσία του, δεν συνθλίβει με την απουσία του. Δεν θα υπάρχουν παρά μόνον αδιόρατες διαβαθμίσεις έντασης ανάμεσα στην παρουσία και την απουσία του. Γιατί ο έρωτας θα είναι πάντα εκεί, στην άκρη του χεριού. Συνεχώς παρών.  Ένα online  πάνχρηστον.
Αρκεί να χτυπήσεις τα μαγικά πλήκτρα: Όπως π.χ. www.flirc.com. Με ένα μικρό, ελάχιστο αντίτιμο. Όσο περίπου κι ένα τηλεφώνημα στις γραμμές τηλε-γνωριμίας 090.
Εδώ λοιπόν σε αυτό το site ο χρήστης εύκολα, «ανώδυνα και υγιεινά» θα εναποθέτει το βάρος των απωθημένων επιθυμιών και το ανικανοποίητο μιας ζωής. Ο κυβερνοχρήστης στη χώρα των θαυμάτων.
«Δεν έχουμε», έλεγε ο Ρενέ Σαρ, «παρά ένα καταφύγιο ενάντια στον θάνατο, να κάνουμε τέχνη πριν από αυτόν».
Κι αν υποκαταστήσουμε την τέχνη με τις online ερωτικές ιστοσελίδες;
Έρωτας online, ως αντίδοτο στον θάνατο. Δεν είναι να απορείς;
Η εικονική πραγματικότητα υπόσχεται τα μέγιστα. Συντροφευμένες δίχως μετακίνηση αποδράσεις από το πραγματικό.
Δύο κατασκευασμένες ετερότητες. Ο καθείς στη θέση κάποιου άλλου. Να συν-ομιλούν μέσα σε μια νέα τρομαχτικά ανοίκεια οικειότητα. Αγγίζοντας χωρίς να αγγίζουν. Βλέποντας χωρίς να βλέπουν. Νιώθοντας χωρίς να νιώθουν.
«Σ' αγαπώ», θα λέει η εικοσάχρονη Μάιρα που θα είναι εβδομήντα χρόνων και θα ονομάζεται Κίτσα. «Σ' αγαπώ», θα της απαντά ο Γιούρι που θα λέγεται Γιώργος και ποιος ξέρει πόσο χρόνων θα είναι.
Ο κατευνασμός, η επάρκεια.
Η αίσθηση ότι τώρα όλα είναι δυνατά. Δίχως ρίσκο. Δίχως μετακίνηση. Δίχως έξοδα. Δίχως έξοδο.
Για τους συζύγους: Προδοσία δίχως προδοσία. Παρεκτροπή μέσα στον κανόνα. Για τους εργένηδες: Επιτέλους, μια σχέση για να καλύψει το αβάσταχτο κενό μιας χρόνια περιπλανώμενης μοναχικής μιζέριας.
Η απόλαυση της επινοητικότητας. Η εξάσκηση σε ένα παιχνίδι ανύπαρκτων καθρεφτών. Γίνεσαι ένας πολλαπλός εαυτός. Μάιρα, Σιλβί, Σύλβια, Έλενα, ποιος σε σταματά; Όνομα, φύλο, ηλικία, μορφή διαστροφικής ή ευνομούμενης ηδονής. Όλα μπορείς να τα φτιάξεις κατά βούληση. Όλα; Όλα.
Αποκτάς δεκάδες ερωμένους ή ερωμένες. Δεν υπάρχει εσύ κι αυτός. Εσύ, είσαι δεκάδες κατασκευασμένα προσωπεία. Κι ο άλλος το ίδιο.
Μη ρωτήσεις «Μα είναι έρωτας αυτό;».
Είναι ο έρωτας που αρμόζει στην εποχή μας. Διεκπεραιωτικός, τακτοποιημένος, ευφάνταστος, εξασφαλισμένος, αγοραίος, περιφρουρημένος από τους επικίνδυνους ιούς του AIDS, της ρήξης, της εκτροπής, ο έρωτας αυτός θα είναι στα μέτρα μας.
Αν ήταν ρούχο, θα ήταν ετοιματζίδικο. Αν ήταν έδεσμα, θα ήταν ευκολοχώνευτο, αν ήταν τηλεοπτική εκπομπή θα ήταν σαπουνόπερα υψηλής ακροαματικότητας, αν ήταν ζωή, θα ήταν θάνατος. Σαν τα σονέτα του Ζεράρ ντε Νερβάλ που συγγενεύουν με ορισμένα όνειρα που μοιάζουν με τον θάνατο.
«Και θα 'ναι ακριβώς», όπως θα 'λεγε ο Αρτό, «σαν ένα κακό όνειρο, όπου εσύ βρίσκεσαι έξω από τη θέση του κορμιού σου, κι ας το έσυρες ίσαμε εδώ, ενώ σε έκανε να υποφέρεις και σε φώτιζε με τις εκκωφαντικές του εντυπώσεις, όπου ο χώρος είναι πάντοτε ή λίγο μικρότερος ή λίγο μεγαλύτερος από σένα, όπου είναι αδύνατο πια να ικανοποιήσεις το αίσθημα ενός πανάρχαιου επίγειου προσανατολισμού».
Κι ο έρωτας που ήταν ο πανάρχαιος επίγειος προσανατολισμός; Παίγνιο τώρα στα χέρια των ανίδεων.
«Δεν θέλω», θα ψιθυρίζει η Μάιρα. «Δεν είναι αυτό που θέλω. Θέλω τον άλλον έρωτα». Όμως έχει ήδη λησμονήσει το πραγματικό της όνομα. Και για τον άλλον έρωτα χρειάζεται τουλάχιστον αυτό, το πραγματικό της όνομα.
Έτσι, θα συνεχίσει την online ερωτική παραίσθηση με τον κάποιον κυβερνοκύριο. Και κάποια στιγμή η ΚυβερνοΜάιρα θα πεθάνει. Ο Ρενέ Σαρ θα την έχει ξεγελάσει. Κανένα καταφύγιο ενάντια στον θάνατο δεν θα έχει υπάρξει. Το δυστύχημα τώρα, στην εποχή του τέλους των μεγάλων μυθιστορημάτων, είναι ότι δεν υπάρχει ο Φλωμπέρ να αναλάβει το πρόσωπο του ήρωά του και να αναφωνήσει «Η Έμμα Μποβαρύ είμαι εγώ».
Ο συγγραφέας, απών. Απούσα και η ηρωίδα. Η Έμμα Μποβαρύ σήμερα μένει δίχως έρωτα μέσα στην πλειάδα των κατασκευασμένων ερώτων της. Δίχως το συγγραφέα της, δίχως καν την αυτοκτονία της. Μόνη της, δίχως το μόνη της.
ΦΩΤΕΙΝΗ  ΤΣΑΛΙΚΟΓΛΟΥ
Η Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Εφημερίδα   τα   Νέα

Δεν υπάρχουν σχόλια: